Zomaar een prikje? Of…….??
Een onderwerp dat mij altijd fascineert is vaccinaties. Al zo vaak heb ik hierover gesprekken gehad met vrienden, kennissen, dat uiteindelijk vaak uitliep op een discussie. En al zo vaak heb ik de discussie willen doorbreken door te zeggen:
“iedereen maakt hierin zijn/haar eigen keuze. Maar als die keuze gebaseerd is op angst mag je je afvragen waarvoor (of waardoor) je angstig bent. Dat komt in mijn ‘niet-onder-stoelen-of-banken-mening’ namelijk door Big Pharma die je via artsen en ‘deskundigen’ een zeer slecht gevoel aanpraat als je niet vaccineert. Of vanwege de berichten dat er scholen komen waarop je kindje niet welkom zou zijn als het niet ingeënt is. Ik pleit ervoor dat mensen zelf inlezen voordat ze een naald in hun pasgeboren baby laten steken. Zelfs meerdere malen in de eerste levensjaren daarna. Laat je niet zomaar bang maken. Er zijn geen regels voor en je bent niet het stoutste kindje van de klas als je je eigen idee hierover vormt! Ik zou willen dat ik hier in 2003 al vanaf wist, toen we onze zeer prematuur geboren zoon ‘moesten’ laten enten.
Wanneer iedereen -ook jij- de openbare stukken op het internet zou lezen en je gevoel zou laten spreken, zou je beter nadenken over wat je ging doen. En dan maak je een afweging gebaseerd op je eigen beslissing. Niet de beslissing van Pete(be)moei Overheid. Ongeacht of je vanaf dat punt wel of niet vaccineert is het dan jouw eigen beslissing, gebaseerd op jouw gevoel en jouw beleving. Maar lees, leer en oordeel zélf. Laat niet vóór je beoordelen dat ieder kind gevaccineerd moet worden en dat je een hele slechte ouder bent als je dit niet doet. Want in beide gevallen doe je het uit liefde voor je kind.
Hier thuis hebben wij de discussie ook gevoerd enkele jaren geleden. En flink, kan ik je vertellen. Ik schoof de brief met de entingspapieren van het Rijksvaccinatie-massa-meeloop-programma opzij. Manlief wilde wel graag laten enten “Want…(vul ieder anti-bezwaar gerust zelf in).” En toen? Toen heb ik vertrouwd op wat ik voorzichtig noem: de-alles-regelende-moederrol. Ik heb de papieren bij de computer gelegd en gezegd: “Daar liggen ze, als jij perse wilt vaccineren mag je het ook zelf gaan regelen want ik sta er niet achter.” Wetende dat dit vergeten zou worden. En ik, als wandelende agenda, heb speciaal voor deze gelegenheid de ‘herinneringen-knop’ niet geactiveerd.
Lullig? Vind ik niet. Als iemand zó achter het massa-meeloop-programma staat, en het zó belangrijk vindt, neemt hij/zij hierin zelf verantwoordelijkheid. Net als ik mijn verantwoordelijkheid neem en besluit het bewust niet te doen. Uit liefde voor mijn kinderen. Later, toen de massa-meeloop-prikdatum voorbij was, kregen we zelfs nog een spijtoptantjes-pakketje. Voor als we tóch wel wilden vaccineren. Wat zorgt Het Rijk toch goed voor ons. De lieverds.
Bijgaand artikel van de Familie Blij is niet één van de beste die ik hierover gelezen heb, maar wel de duidelijkste ‘Jip & Janneke-versie’ die voor iedereen klare taal spreekt. De taal die ik gelukkig kan begrijpen. Lees het, lees ook onderaan over de ingrediënten, en ga nou eens ZELF voelen wat je erbij voelt. Schakel de ‘ik volg de mensen die het beste met mij voorhebben’-knop eens uit en laat je hart het even overnemen. Zorg dat je doet wat je werkelijk wilt, wat je gevoel je vertelt. En niet omdat de papieren je vertellen wanneer je een goede, of een slechte ouder bent.
2016-2021
Dit bovenstaande Blog schreef ik vijf jaar geleden, in januari 2016. Nu, april 2021, speelt er natuurlijk nog iets veel ingewikkelders dan de huis-tuin-en-keuken-inentingen van ons Rijk. Een wereldwijde pandemie waardoor de gehele wereldbevolking vriendelijk doch dringend verzocht wordt een prik tegen COVID-19 te nemen. Nu nog onder het mom van ‘vrijwillig’ maar het is de vraag hoe zich dit zal ontwikkelen. En hoe ‘vrijwillig’ ‘vrijwillig’ is en blijft. Komen er nu wel regels en wetten over deze prik?
Mijn idee hierbij is nog steeds: lees je in voordat je automatisch ‘ja’ zegt tegen deze prik (of elke vaccinatie). Gewoon omdat je het waard bent om precies te weten wat je jezelf laat inspuiten. Je hoeft niet blind te vertrouwen op wat er wordt gezegd. Vertrouw maar eens een keer op jezelf en op wat je hart en gevoel je vertelt.