Hulp vragen… da’s vaak een ‘dingetje’

Hulp vragen… niet voor iedereen is dit zo vanzelfsprekend. Om mij heen zie ik best veel moeders die menen alles zelf te moeten oplossen. Dat brengt ze niet zelden in uitdagende situaties waarbij ze zichzelf zó wegcijferen dat ze leuke dingen laten liggen, zogenaamd ’ten gunste van het gezin’. Ik weet niet waarom hulp vragen vaak zo’n ‘dingetje’ is, ik heb dat zelf nooit zo ervaren namelijk…

Zelf heb ik het altijd heel anders gedaan. Altijd heb ik een vaste ‘harde kern’ om mij heen verzameld. Toffe moeders die ook heel goed doorhadden dat hulp krijgen en geven, álles in balans houdt. Als ik hulp nodig had, viste ik de passende moeder uit mijn vijvertje en daaraan vroeg ik om hulp: oppassen na school, tussen de middag lunchen, blijven avondeten, logeren. En die moeder kon uiteraard ook op mijn hulp rekenen. En lukte het een keer niet, was er altijd wel een andere moeder die mij te hulp schoot.

Soms heb ik een trainingsdag, en heeft mijn man iets van zijn werk of met zijn vrienden. Altijd kunnen onze kinderen bij iemand terecht. Het is tot nu toe eigenlijk altijd gelukt en wij hebben nooit iets af hoeven zeggen omdat we geen oppas hadden.

Jaren geleden werkte ik nog in loondienst. Ik moest werken maar de kinderen hadden een studiedag en ik kon geen vrij krijgen. Ik heb de kinderen toen samen bij de lieve moeder mogen brengen van een vriendje van onze dochter. De hele dag: van 8:15 tot 18:00 uur! Wat was ik daar blij mee.

Op mijn beurt sta ik ook altijd voor anderen klaar. Want het is over-en-weer! Zo was er jaren geleden een vriendje van onze dochter die het vreselijk vond op de voorschoolse opvang. Twee of drie ochtenden per week moest hij daar naartoe omdat zijn moeder anders niet op tijd op haar werk kon komen. Dit kindje is een aantal maanden wekelijks meerdere ochtenden om 7:30 uur bij ons gekomen zodat hij niet naar de voorschoolse opvang hoefde. Nul moeite, groot plezier voor de ouders en dit knulletje. Het was de moeder die onze kids van 8:15-18:00 uur opving toen ik moest werken.

Een ander vriendje van onze dochter is onlangs verhuisd naar een andere gemeente. Zijn groep 8 maakt hij wel in zijn eigen klas af. Dit houdt in dat hij gemiddeld eens per week om 7:10 uur door zijn moeder bij ons wordt afgezet zodat zij zonder problemen naar haar werk met wisseldiensten kan.

De beste vriendin van onze dochter -zij hoort bij het meubilair- logeert hier regelmatig. En niet alleen ‘voor de leuk’ maar ook omdat de ouders iets van het werk hebben, of een uitje. Andersom kan onze dochter ook altijd bij hun terecht als wij iets hebben, ook als het doordeweeks is, en ze gewoon naar school moeten. Met deze toffe mensen hebben wij hierdoor zelfs een hechte vriendschap ontwikkeld in de afgelopen 10 jaar.

Maar ook boodschappen doen voor de buurman die ziek thuis is, even een halfuurtje op de (slapende?) baby passen zodat de moeder haar andere kindje op kan halen van een kinderfeestje, je auto uitlenen als iemand dringend vervoer nodig heeft, de planten water geven tijdens de vakantie, bedenk het maar en je kunt van waarde zijn voor een ander.

Dit alles kost geen enkele moeite, maar je helpt een ander er enorm mee. Als ik andere moeders dan soms zo ‘moeilijk’ zie doen, dan is mijn advies altijd: verzamel óók die harde kern om je heen. Want buiten het feit dat je elkaar perfect en moeiteloos kunt helpen, houd je er mogelijk ook nog waardevolle vriendschappen aan over, zoals bij ons het geval is. Die ‘harde kern’ vind je op het schoolplein, in de kleinste jaren van je kinderen. Zoek elkaar op, maak contact. Help elkaar, maak het elkaar makkelijker. Het maakt je leven zoveel lichter en daardoor rijker. Ook dát hoort bij gezondheid en welzijn!

Waar help jij een ander graag mee, en vraag je zelf makkelijk om hulp?